الزامات و استانداردهای کفش ایمنی

کفش ایمنی یکی از ابزارهای مهم در صنعت به منظور حفاظت از پای کارگران است. این کفش‌ها برای جلوگیری از آسیب‌های ناشی از سقوط اشیاء سنگین، برش، خراش، ضربه، شوک الکتریکی و دیگر خطرات مشابه طراحی شده‌اند. برای تضمین ایمنی کارگران، استانداردهای بین‌المللی برای کفش‌های ایمنی تعریف شده است که باید رعایت شوند.

الزامات و استانداردهای کفش ایمنی عبارتند از:

1- استاندارد EN ISO 20345:2011: این استاندارد برای کفش‌های ایمنی با قابلیت مقاومت در برابر ضربه تعریف شده است. برای رعایت این استاندارد، کفش باید دارای پوشش مقاوم در برابر ضربه با نیروی 200 جول باشد.

2- استاندارد EN ISO 20346:2014: این استاندارد برای کفش‌های ایمنی با قابلیت مقاومت در برابر ضربه و خراش تعریف شده است. برای رعایت این استاندارد، کفش باید دارای پوشش مقاوم در برابر ضربه با نیروی 100 جول و مقاوم در برابر خراش باشد.

3- استاندارد EN ISO 20347:2012: این استاندارد برای کفش‌های ایمنی با قابلیت مقاومت در برابر خطرات دیگر به جز ضربه تعریف شده است. برای رعایت این استاندارد، کفش باید دارای مقاومت در برابر خطرات مختلفی مانند آب، روغن، حرارت و سایر خطرات باشد.

4- استاندارد ASTM F2413-11: این استاندارد برای کفش‌های ایمنی با قابلیت مقاومت در برابر ضربه و خراش تعریف شده است. برای رعایت این استاندارد، کفش باید دارای پوشش مقاوم در برابر ضربه با نیروی 75 جول و مقاوم در برابر خراش باشد.

5- استاندارد CSA Z195-14: این استاندارد برای کفش‌های ایمنی با قابلیت مقاومت در برابر ضربه، خراش و خطرات دیگر به جز ضربه تعریف شده است. برای رعایت این استاندارد، کفش باید دارای پوشش مقاوم در برابر ضربه با نیروی 125 جول و مقاوم در برابر خراش باشد.

6- استاندارد OSHA: این استاندارد برای کفش‌های ایمنی در صنعت ساختمان تعریف شده است. برای رعایت این استاندارد، کفش باید دارای پوشش مقاوم در برابر ضربه با نیروی 75 جول و مقاوم در برابر خراش باشد.

همچنین، کفش‌های ایمنی باید دارای پایه‌های ضد لغزش، پوشش‌های ضد آب و دارای سطوح داخلی مناسب برای جلوگیری از آسیب‌های پایی باشند. برای اطمینان از کیفیت کفش‌های ایمنی، بهتر است از شرکت‌های معتبر و دارای مجوز تولید استفاده شود.